گاماج جبهه آزادی ملی آذربایجان جنوبی
فعالین ملی مدنی آزربایجان جنوبی با راه اندازی یک پتیشن جمع آوری امضا، خواستار شکستن سکوت مجامع بین المللی در قبال پاکسازی قومی ارمنستان در سرزمین های اشغالی جمهوری آزربایجان شدند.
این پتیشن به زبان های انگلیسی، ترکی آذربایجانی، ترکی استانبولی، عربی و فارسی تنظیم شده است. (جهت امضای پتیشن اینجا کلیک کنید)
متن این پتیشن به شرح زیر است:
کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد
به سکوت در قبال پاکسازی قومی در سرزمین های اشغالی جمهوری آزربایجان خاتمه دهید
هدف امضاء کنندگان این درخواست دعوت به شکستن سکوت در قبال پاکسازی نژادی است که نیروهای جدایی طلب مورد حمایت دولت ارمنستان در سرزمین های اشغالی جمهوری آزربایجان مرتکب شده اند. مخاطب این دعوت در درجه اول کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد و سازمانهای حقوق بشری است که اسامی شان در پیوست۱ ذکر گردیده است.
پیش زمینه
متعاقب تحرکات و اقدامات نظامی ارامنه ی قره باغ کوهستانی جمهوری آزربایجان در طی سالهای ۱۹۸۹-۱۹۹۴، قتل عام های متعددی در این منطقه و هفت منطقه همجوار آن روی داد. در نتیجه این اتفاقات، دهها هزار شهروند غیرنظامی کشته شده و یا قربانی شکنجه و خشونت گردیدند. علاوه بر این، در حالیکه حدود یک میلیون آزربایجانی غیر ارمنی از خانه و کاشانه خود رانده شدند، قره باغ کوهستانی و هفت منطقه همجوار آن به اشغال نیروهای مسلح جدایی طلب تحت حمایت ارمنستان درآمدند. قطعنامه های ۸۲۲، ۸۵۳، ۸۷۴ و ۸۸۴ شورای امنیت سازمان ملل در سال ۱۹۹۳ بر اشغال خاک آزربایجان توسط نیروهای ارمنی صحه گذاشته است. همچنین، از بین کشتارهای متعدد، قتل عام خوجالی در سال ۱۹۹۲ منجر به واکنش گسترده جهانی شد. طبق توضیحات ذیل، آنچه از سال ۱۹۸۹ در سرزمین های اشغالی آزربایجان شامل قره باغ و هفت منطقه همجوار روی داده فراتر از اشغال و کشتار جمعی بوده و یک نمونه آشکار پاکسازی قومی بی رحمانه بوده است.
پاکسازی قومی
جنایت هایی که نیروهای تحت حمایت ارمنستان در طی سی سال اخیر در مناطق اشغالی جمهوری آزربایجان مرتکب شده اند می بایست در ردیف نمونه های واضح پاکسازی قومی قرار گیرند. گزارش S/25274 تهیه شده توسط کمیسیون کارشناسان موضوع قطعنامه ۷۸۰ شورای امنیت سازمان ملل، پاکسازی قومی را “یکسان سازی قومی یک منطقه با توسل به زور و تهدید به قصد راندن گروهای قومی و مذهبی دیگر از آن منطقه” تعریف می کند. همچنین گزارش S/1994/674 این کمیسیون پاکسازی قومی را “یک سیاست هدفمند طراحی شده توسط یک گروه قومی یا مذهبی در استفاده از خشونت و ترور برای راندن جمعیت غیر نظامی منسوب به گروه دیگر مذهبی یا قومی از یک منطقه جغرافیایی” تعریف می کند. دلایل بسیاری وجود دارد که ثابت می کنند سیاست ها و جنایت های مرتکب شده توسط نیروهای وابسته به ارمنستان در قره باغ کوهستانی و هفت منطقه همجوار، که اغلب توسط افکار عمومی جهانی و سازمان های حقوق بشری نادیده گرفته شده اند، اقدامات پاکسازی قومی بوده اند:
۱. در طی سالهای ۱۹۸۹-۱۹۹۴، آزربایجانیان غیرارمنی شامل ترک ها و اقلیت های قومی ساکن مناطق اشغالی تحت اجبار از سرزمین هایشان رانده شده اند. آنهایی که نخواستند و یا نتوانستند خانه هایشان را ترک کنند حق حیاتشان را از دست دادند و/یا قربانی اعدام های خودسرانه، قتل عام و خشونت گردیدند (برای نمونه، مراجعه شود به گزارش سازمان دیدبان حقوق بشر در مورد جزئیات قتل عام خوجالی: https://www.hrw.org/reports/pdfs/a/azerbjn/azerbaij94d.pdf). در نتیجه این اتفاقات، هیچ آزربایجانی غیرارمنی در قره باغ کوهستانی و هفت منطقه همجوار زندگی نمی کنند. مضاف بر این، طی این فرایند، حقوق اساسی شناخته شده در ماده ۶ و ۷ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی نقض گردیده است.
۲. تصاویر ماهواره ای که به راحتی در دسترس عموم است نشان می دهد که تنها آثاری از دیوارهای خانه های مسکونی در شهرهای اشغالی فوضولی، جبرئیل، کلبجر و قوبادلی باقی مانده است (نمونه هایی از این تصاویر در پیوست ۲ ارائه شده است). علاوه بر این، محله ها و زمین های متعلق به گروههای غیر ارمنی شامل ترک ها و دیگر اقوام در شهرهایی مانند شوشا، لاچین، آغدام و عسگران توسط گروههایی از ارامنه غصب گردیده است. از اینرو، در طی ۳۰ سال اخیر که با مهاجرت های اجباری و قتل عام ها آغاز گردیده، تمام دارایی های فرهنگی و مادی متعلق به قربانیان و رانده شدگان آزربایجانی در مناطق اشغالی از بین برده شده اند. بنابراین، میراث فرهنگی افرادی که قبل از اشغال در این مناطق می زیستند تخریب گردیده و حق مشارکت در حیات فرهنگی، مسافرت آزادانه و بهره مندی از منابع طبیعی شان از آنان گرفته شده است. همچنین طی دوران اشغال، حقوق اساسی تعریف شده در پاراگرف دوم ماده ۱ و ماده ۱۲ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و ماده ۱۵(a) در میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بطور آشکاری از آنان سلب شده است.
۳. همچنانکه در تصاویر ماهواره ای به وضوح دیده می شود، اشغالگران از منابع طبیعی مانند زمین، آب و معادن متعلق به صاحبان اصلی اما رانده شده آزربایجانی بهره کشی می نمایند.
۴. تصاویر مناطق اشغالی نشان می دهند که حتی درها و پنجره های خانه های متعلق به قربانیان اشغال توسط اشغالگران غارت شده اند.
بنابراین، آنچه در سی سال اخیر بر علیه ترک ها و اقلیت های غیرارمنی جمهوری آزربایجان در مناطق اشغالی شامل قره باغ و هفت بخش همجوار اعمال گردیده بطور کامل با تعاریف پاکسازی قومی ذکر شده در گزارشهای شورای امنیت سازمان ملل مطابقت دارد. به این دلیل ما از سازمان های حقوق بشری می خواهیم سکوت خود را در قبال پاکسازی قومی و جنایت علیه بشریت که توسط گروههایی از ارامنه در مناطق اشغالی جمهوری آزربایجان انجام گرفته بشکنند. ما همچنین بر اهمیت فرستادن نمایندگانی برای مشاهده و مستندسازی این جنایات علیه بشریت تاکید می کنیم.
پیوست۱:
دیده بان حقوق بشر
سازمان عفو بین الملل
پیوست۲:
تصاویر مناطق اشغالی جمهوری آذربایجان )تصاویر ماهواره ای متعلق به اکتبر ۲۰۲۰ بوده و از سایت https://earth.google.com گرفته شده است.)
۱. تصاویر ماهواره ای از خرابه های شهر فوضولی، یکی از هفت منطقه همجوار قره باغ کوهستانی که در سال ۱۹۹۳ توسط نیروهای ارمنی اشغال گردید. هم اکنون فوضولی شهریست کاملا متروکه با خانه های ویران:
۲. سدی در شمال شرق خرابه های فوضولی. اشغالگران از منابع طبیعی متعلق به آوارگان و کشته شدگان فوضولی بهره کشی می کنند:
۳. پایین-چپ: مزارع شهروندان آواره فوضولی که توسط اشغالگران کشت می شوند؛ وسط تصویر:خرابه های فوضولی؛ بالا-راست: سد فوضولی:
۴. در حالیکه فوضولی کاملا تخریب شده است، تعدادی ساختمان متعلق به اشغالگران با کارکرد نظامی و اقتصادی در بین خرابه ها دیده می شود:
۵. قاراکوللو، واقع در کریدور فوضولی-هادروت یکی از صدها روستای ویران شده ی آذربایجان:
۶. جبرئیل یکی از شهرهای کاملا ویران شده آذربایجان در جنوب شرق مناطق اشغالی. این شهر در سال ۱۹۹۳ به اشغال نیروهای تحت حمایت ارمنستان درآمد:
۷. ساختمان های متعلق به اشغالگران ارمنی در جنوب خرابه های شهر جبرئیل:
۸. سمت چپ تصویر: یک سکونتگاه متروکه در منطقه جبرئیل؛ سمت راست: مجموعه ای متعلق به اشغالگران. تفاوت عمده بین معماری و طراحی این دو سکونتگاه به وضوح نشان می دهد چه کسانی صاحبان اصلی این منطقه بوده و چه کسانی بعدا وارد شده اند:
۹. سلطانلی در ساحل رود ارس:
۱۰. خرابه های مینجووان (چپ) در ساحل رود ارس. اشغالگران زمین های حاصلخیز ساحل ارس را کشت می کنند:
۱۱. خرابه های زنگیلان، شهری که در سال ۱۹۹۳ اشغال شد:
۱۲. خرابه های قوبادلی، شهری که در سال ۱۹۹۳ اشغال گردید:
۱۳. خرابه های لاچین، شهر کوچکی که در سال ۱۹۹۲ اشغال گردید:
۱۴. خوجالی، شهری کوچک که در سال ۱۹۹۲ شاهد قتل عام بی رحمانه ای بود. عکس های ماهواره ای متعلق به سال ۲۰۲۰ نشان می دهد که اشغالگران آخرین بقایای مربوط به صاحبان اصلی این شهر را پاک کرده اند:
۱۵. خوجالی در سال ۲۰۱۵. مقایسه این تصاویر با تصاویر سال ۲۰۲۰ نشان می دهد که اشغالگران در عرض پنج سال اخیر آخرین بقایای شهر قدیمی را از بین برده اند:
۱۶. خرابه های کلبجر، شهری که در سال ۱۹۹۳ اشغال گردید:
۱۷. دو محله در شهر شوشا که دو مسجد آشاغی و یوخاری گؤوهر آغا در آن واقع شده اند. قبل از اشغال این دو محله ترک نشین بود ولی هم اکنون توسط ارامنه غصب شده اند:
۱۸. خلفلی، یک روستای اشغالی منطقه جبرئیل در ساحل رود ارس. این عکس ماهواره ای متعلق به سال ۲۰۲۰ نشان می دهد حتی دیوارهای خانه ها هم با خاک یکسان شده اند. مقایسه این تصویر با تصویر دیگری که در سال ۲۰۱۵ از فاصله نزدیک و از قسمت جنوبی ارس (ایران) گرفته شده است (پایین) نشان می دهد که پنج سال پیش هر چند درها و پنجره های خانه های این روستا غارت شده بودند ولی دیوارها پابرجا بودند:
۱۹. نمای نزدیک از روستای خلفلی در ساحل رود آراز. این عکس که در سال ۲۰۱۵ گرفته شده است نشان می دهد خانه های مخروبه با دیوارهای بدون در و پنجره روستا در این سال همچنان پابرجا بودند (عکس از مجموعه محسن هادی):
۲۰. نمایی نزدیک از خانه های غارت شده روستای خدافرین در منطقه جبرئیل درست مقابل سد خدافرین و پل حسرت (۲۰۱۵). این عکس های از طرف ساحل جنوبی رود ارس گرفته شده اند (عکس از مجموعه محسن هادی):
