صفحه اصلی / آذربایجان / درگذشت هوشنگ آذراوغلو خواننده آذربایجانی اهل انزلی + فیلم

درگذشت هوشنگ آذراوغلو خواننده آذربایجانی اهل انزلی + فیلم

هوشنگ آذراوغلو، از خوانندگان مردمی آذربایجان‌جنوبی و متولد شهر ترک‌نشین بندرانزلی درگذشت.

این خواننده آذربایجانی که سالهای پایانی عمرش را در اورمیه سپری می کرد، امروز چهارشنبه ۲۹ خردادماه ۹۸، درگذشت.

آذراوغلو اولین آذربایجانی برنده جایزه پروانه طلایی موسیقی از ترکیه، محقق، بازیگر سینما و تئاتر و كشتی گیر تیم ملی ایران بود.

او از مفاخر معاصر آذربایجان بود و غیر از هنر موسیقی، و بازی کردن در بیست فیلم سینمایی، استعداد خارق العاده اش در ورزش حرفه ای را نیز به اثبات رساند و با حضور در تیم ملی كشتی ایران و رقابت با نام آورانی چون جهان پهلوان غلامرضا تختی، امامعلی حبیبی، عبدالله موحد و … به افتخارات بی‌شمارش افزود.

آذراوغلو در مصاحبه ای که در خردادماه سال ۹۰ با نشریه «یاشاییش» اورمیه انجام داده می گوید در سال ۱۳۱۷ در شهر ترک‌نشین بندرانزلی به دنیا آمده و در سال‌های نوجوانی به تهران رفته و بعدها در استانبول ساکن می شود.

او می گوید: «اولین استادهای من در بندرانزلی ولی واحد و مشهدی سلامت بودند که آشنایی خوبی با دستگاه های موغام داشتند، بعدها اساتیدی چون مصطفی پایان نیز كه از باكی به انزلی آمده بود كمك خوبی به من در این زمینه كرد. صد البته رادیو باكی كه بزرگترین معلم من در موسیقی بود.»

آذراوغلو سپس به واسطه آشنایی با «علی سلیمی»، برای اولین بار آهنگ «حیدر بابایا سالام» این آهنگساز بزرگ آذربایجانی را اجرا می کند كه با استقبال كم نظیر مردم آذربایجان مواجه می شود.

او بعد از انقلاب اسلامی ایران به استانبول مهاجرت کرده و با رادیو استانبول و رادیو TRT همكاری می کند و برای اولین آهنگ «سیزه سلام گتیرمیشم» ساخته علی سلیمی را در ترکیه اجرا می کند و به شهرت می رسد.

به واسطه همین آهنگ، جایزه بزرگ «پروانه طلایی موسیقی» ترکیه در سال ۱۹۸۵ توسط تورگوت اوزال رئیس جمهور وقت تركیه به وی اهدا می شود و آنرا از دست هنرمند بزرگ تركیه «زكی مورن» دریافت می کند.

همچنین بعدها با دعوت مركز موسیقی آذربایجان شمالی و كانال دولتی آذربایجان، قطعه هایی در قالب دستگاه های مختلف موسیقی موغام با صدای او ضبط و نگهداری می شود.

این هنرمند برجسته ترک مانند دیگر هنرمندان آذربایجان جنوبی در همه جا قدر می بیند و بر صدر می نشیند اما در زادگاه خود همیشه غریب می ماند و مسئولان ایران هیچگاه به وی و هنر گرانبهایش توجهی نمی کنند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *