گاماج جبهه آزادی ملی آذربایجان جنوبی
قریب به ۴۰درصد از مردم اورمیه در آذربایجان غربی حاشیه نشین هستند و رفته‌رفته میزان قابل توجهی به این آمار افزوده می‌شود.
به گزارش گاماج از خبرگزاری حکومتی تسنیم (۱۲ مرداد)، فرماندار اورمیه تعداد سکونتگاه‌های غیر رسمی اورمیه را ۲۶ منطقه و محله عنوان می‌کند و می‌گوید: «۲۵۰ هزار نفر از مردم اورمیه در سکونتگاه‌های غیر رسمی زندگی می‌کنند که ۳۱ درصد جمعیت اورمیه را تشکیل می‌دهند و وسعت سکونتگاه‌های غیر رسمی اورمیه در حدود ۴۷۱ هکتار است که ۴.۵ درصد از مساحت کل این شهر است.»
ملامحمدی زاده توجه به توسعه زیرساخت‌ها و امکانات در مناطق روستایی را مؤثرترین راهکار برای جلوگیری از مهاجرت روستا به شهر عنوان می‌کند و تصریح می کند: «در صورت فراهم‌سازی امکانات رفاهی در مناطق روستایی، این عمل مانع از مهاجرت روستاییان به شهر و گسترش پدیده حاشیه نشینی شود.»
مدیرکل امور اجتماعی و فرهنگی استانداری آمار حاشیه‌نشینان این شهرستان را کمی متفاوت‌تر از فرماندار اورمیه ارائه می‌کند و می‌گوید:«۳۴۰ هزار نفر حاشیه نشین در اورمیه شناسایی شده که ۳۷ درصد جمعیت این شهرستان است.»
رئیس شورای شهر اورمیه می‌گوید: «مشکلات اقتصادی و بالا رفتن نرخ بیکاری و سخت شدن زندگی یکی از عامل‌های اصلی افزایش حاشیه‌نشینی در اورمیه است.»
محمدرضا علیزاده امامزاده می‌افزاید: «حاشیه‌نشینی محصول توزیع ناعادلانه زیرساخت‌ها و سرمایه در مقیاس فضای مناطق شهری و روستایی است و سبب افزایش مشکلات درون‌شهری متعددی می‌شود.»
علیزاده تصریح می‌کند: «افزایش مهاجرت به اورمیه سبب شد تا مشکلات اقتصادی در این شهر افزایش‌یافته و به‌طور ناهماهنگ منطقه حاشیه‌نشینی در اطراف شهر گسترش یابد ولی این شهر ظرفیت پذیرش حجم بالایی از مهاجر و افراد بیکار را ندارد.»
افزون بر ۶۰۰ هزار نفر در بیش از ۷۰ محله در مناطق حاشیه‌ای شهرهای آذربایجان غربی زندگی می‌کنند که بیش از ۲۰۰ هزار نفر از آنان در اورمیه و در مناطقی چون اسلام آباد، الواج، کشتارگاه، حاجی پیر لو، وکیل آباد، علی آباد، حسین آباد، شهرک پردیس و شهرک گلمان ساکن‌اند.
مهاجرت بی رویه از شهرهای گوناگون به اورمیه و روی آوردن هزاران روستایی خود شهرستان اورمیه به شهرنشینی منجر به ایجاد ده‌ها سکونت گاه غیر رسمی در اطراف این شهرستان شده است، ساخت خانه‌های ارزان قیمت در حاشیه شهر به سرعت انجام می شود.
حاشیه‌نشینی در اورمیه چالشی جدی برای مدیران شهری، نهادهای فرهنگی و اجتماعی تلقی می‌شود و رشد روزافزون جمعیت در این مناطق تهدیدی بحران زا در سال‌های آینده است.
هریک از سکونت گاه‌ها مسائل خاص خودش را دارد و مشکلاتی مانند کوچه‌های تنگ و باریک، خانه‌های بی دوام و کوچک و فقدان امکانات ورزشی و بهداشتی از بارزترین مشخصه‌های این محله‌های حاشیه نشین است.
