پیشرفت تصاعدی جوامع بشری در حال حاضر مدیون ارتباطات آنلاین و استفاده از شبکه جهانی اینترنت است. در صورت اختلال در جریان اطلاعات آزاد و داده ها ضررهای هنگفتی بر پیکره اقتصاد، علم و دانش و زیرساخت های هر کشوری وارد می شود که جبران آن سخت است.
حکومت ایران هم جز آن حکومتهای استبدادی میباشد که سابقه طولانی در محدود کردن اینترنت دارد. از زمان وصل شدن کشور ایران به شبکه جهانی اینترنت تا کنون هزاران وب سایت، شبکه های اجتماعی بدستور نیروهای نظامی و امنیتی توسط وزارت ارتباطات ایران فیلتر شده و از دسترسی کاربران خارج شده است. اکثریت مسئولین حکومتی از رهبر حکومت ایران و رئیس جمهور گرفته تا مقامات نظامی و امنیتی به اینترنت به دید امنیتی مینگرند و آن را منشاء تمام توطئهها و ابزار جاسوسی دشمن فرضی یعنی کشورهای غربی بوِیژه اسرائیل و آمریکا قلمداد میکنند تا اینکه بتوانند با این توجیهات کنترل کامل ارتباطات آنلاین را در دست بگیرند.
حاکمیت ایران از ایجاد شبکه اینترنت ملی اهداف زیر را دنبال میکند:
– دشوار کردن برقراری ارتباط افراد با یکدیگر و شبکه سازی اجتماعی بویژه ارتباط با شهروندان و کمپانیهای کشورهای خارجی.
– شناسنامه دار کردن آی پیهای افراد به منظور تشخیص هویت و اقعی کاربران و ردیابی موقعیت جغرافیایی افراد.
– محدود کردن دامنه شبکه جهانی اینترنت و کاهش سرعت آن به منظور جلوگیری از استفاده آن و وادار کردن شهروندان به استفاده از اینترنت ملی.
– ایجاد پست الکترونیکی داخلی بمنظور تسهیل در کنترل فعالیت روزمره افراد و کسب اطلاعات از آنان دخالت در زندگی خصوصی شهروندان.
– ایجاد پیام رسان داخلی جهت کنترل روابط خصوصی شهروندان و جلوگیری از تجمعات اعتراضی.
حاکمیت اسلامی ایران با توهمات و سیاستهای دشمن تراشانه خود اینترنت را وسیلهای میداند که در دست استکبار جهانی است و برای محو اسلام و حکومت ایران برنامه ریزی میکند. از طرفی دیگر هم استفاده مخالفین حکومت از این شبکه ارتباطی و آزادی بیان در فضای آنلاین جهانی را توطئهای علیه حکومت خود پنداشته که توسط دشمنانی مثل آمریکا و اسرائیل هدایت میشوند و با اتهام مخالفان به رابطه با این کشورها راه را برای سرکوب آزاد اندیشان، منتقدین و فعالان سیاسی و قومی هموار میسازد. راه اندازی پروژه اینترنت ملی و اعمال محدودیت بر شبکه جهانی اینترنت هم بمنظور جلوگیری و کنترل جریان آزاد اطلاعات است که از داخل مرزهای ایران از طریق شبکه جهانی اینترنت بدست ناظران، موسسات و سازمانهای حقوق بشری و مجامع بین الملل میرسد و تبعات منفی بر مشروعیت حکومت ایران میگذارد.
با توجه به نقش اینترنت و شبکه های اجتماعی در بسیج مردم و معترضین علیه حکومت، ایده راه اندازی اینترنت ملی از زمان رئیس جمهوری محمود احمدی نژاد در دستور کار حاکمیت ایران قرار گرفت و حالا هم توسط مقامات ارشد ایران دنبال می شود.
حسن روحانی، رئیس جمهور ایران، روز یکشنبه در مجلس گفت که شبکه ملی اطلاعات به قدری تقویت خواهد شد که مردم برای رفع نیازمندیهای خود نیازی به خارج نداشته باشند. وی تاکید کرد که اخیراً رهبر جمهوری اسلامی نیز دستوری را در این باره صادر کرده است.
در حقیقت هدف مقامات ایران از ایجاد این شبکه جلوگیری از جریان آزاد اطلاعات بوده و از این طریق می خواهند کنترل زندگی خصوصی و عمومی شهروندان را بدست گیرند. به همین منظور همچنان سانسور شدید و فیلترینگ اینترنت در ایران جریان دارد.
با ایجاد شبکه ملی اطلاعات در کوتاه مدت حکومت ممکن است از آن برای خاموش کردن اعتراضات، و سرکوب، تهدید و ارعاب مخالفان خود استفاده نماید ولی در بلند مدت عقب ماندگی شدید کشور را به دنبال خواهد داشت و حکومت را به سمت ورشکستگی هدایت و در ورطه سقوط قرار خواهد داد.