«نادر قاضیپور» نماینده مردم اورمیه به کمپین لغو مجوز «تجمع ترکستیزانه ارامنه در تهران» پیوست.
نماینده اورمیه با ثبت مشخصات خود در این کمپین، اعتراضاش را به برگزاری این تجمع هدفدار، ترکستیزانه و اسلام ستیزانه ارامنه در تهران اعلام کرد.
قاضیپور در اردیبهشتماه ٩٧، نیز ضمن اعتراض به راهپیمایی ارامنه در تهران، در نطق خود در مجلس از سیاست های دوگانه ایران در قبال ترک های کشور انتقاد کرد و گفت: «به ارامنه اجازه راهپیمایی می دهند اما به ما ترک ها اجازه نمی دهند.»
«کمپین امضا برای لغو مجوز ارامنه» از روز چهارشنبه ۱۴ فروردینماه ۹۸، به همت فعالین ترک آذربایجانی راه اندازی شده و مورد استقبال شهروندان آذربایجانی قرار گرفته است. آدرس لینک (https://t.me/imzakampanyasi)
هم اکنون با گذشت تنها سه روز، ۵ هزار نفر به این کمپین پیوسته اند و شمار ثبت نام کنندگان بصورت لحظه ای در حال افزایش می باشد.

هر ساله در روز ٢۴ آوریل، داشناک ها و ارمنیهای افراطی به بهانه دروغ و ساختگی «نسل کشی ارامنه توسط ترکهای عثمانی» در مقابل کلیسای سرکیس واقع در خیابان کریم خان تهران و روبروی سفارت ترکیه در تهران تجمع برپا کرده و شعار «مرگ بر تُرک» و «مرگ بر ترکیه» سر می دهند.
ارمنی های افراطی با مجوز رسمی دولت ایران، با بستن خیابانهای منتهی به سفارت ترکیه و خیابان کریم خان چندین روز به این شوی ضدتُرکی و ضداسلامی خود در پایتخت ایران ادامه می هند و با توزیع هزاران برگه اعلامیه، بر علیه تُرکها نفرت پراکنی می کنند.
این در حالی است که دولت ایران هر گونه تجمع مسالمت آمیز در کشور را بشدت سرکوب می کند و حتی به ترک های آذربایجان اجازه برگزاری قتل عام مسلمانان قره باغ توسط ارمنی های اشالغگر را نمی دهد.
ماه گذشته دولت ایران حتی اجازه نداد مراسم رونمایی از کتاب «حماسه مقاومت» در تبریز برگزار شود. این کتاب قتل عام مسلمانان شهرهای خوی، سلماس و اورمیه توسط ارمنی ها که به «فاجعه جیلولوق» معروف است را مورد بررسی قرار داده است.
در اردیبهشت ماه٩٦، «صادق زیباكلام» استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران، اجازه یافتن ارامنه برای برگزاری مراسماتشان را نتیجه «بغض و کینه ایران نسبت به ترکیه» دانست و نوشت: «این اجازه از سر حمایت از ارمنیان یا ملاحظات بشردوستانه نیست بلکه به این خاطر شاهد راهپیمایی ارامنه ایرانی در تهران بودیم که بین تهران و آنکارا بغض و کینهای وجود دارد.»
ایران و روسیه بزرگترین حامیان کشور اشغالگر ارمنستان بوده و همچنین ایران تامین کننده برق و گاز این کشور است. حکومت ایران از ارامنه به عنوان اهرم فشار بر علیه آذربایجان شمالی، حرکت ملی آذربایجان جنوبی و ترکیه استفاده می کند.